Η ΧΑΡΑΥΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΠΗΓΗ

Η ΧΑΡΑΥΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

(Σχόλιο σε μικρό απόσπασμα από βιβλίο του Κίρκεγκαρντ)

Γράφει ο Γιώτης Θάσιος

Ο βαριά ερωτοκτυπημένος Δανός φιλόσοφος ο Σόρεν Κίρκεγκαρντ βιώνοντας στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής του έναν ανολοκλήρωτο έρωτα, καθότι βίωσε την διάλυση του αρραβώνα του, γράφει, ανάμεσα σε πολλά άλλα για το εν λόγω ζήτημα και τα αμέσως επόμενα σημαντικά κατά την γνώμη μας:

«Στην πρώτη χαραυγή του έρωτα παλεύουν μέλλον και παρόν αναμεταξύ τους για να πάρουνε μιαν αιώνια έκφραση, και τούτη η πράξη ανάμνησης είναι ακριβώς η αιωνιότητα ξανακυλώντας πίσω μες στο παρόν, δηλαδή, όταν είναι υγιής η ανάμνηση». [1]

Το ζήτημα είναι ότι όλοι μας γνωρίζουμε τι εστί η «πρώτη χαραυγή του έρωτα». Άραγε τι να συμβαίνει και τι είδους πάλη διεξάγεται όταν βιώνει κανείς τό λίογερμα ή αν θέλετε την δύση του έρωτα;

Δεν γνωρίζω όμως το κατά πόσον είναι υγιής η συστηματική ή και η μετά μανίας επαναληπτική ανάμνηση του παρελθόντος.

Όντως συμφωνούμε ότι ο έρωτας στην ζωή του ανθρώπου έχει χωροχρονικές επιδράσεις μα όπωσδήποτε και αιώνια προοπτική.

Γι΄αυτό μάλλον οι άνθρωποι, επιμένουν απτόητοι, στην αένναη επανάληψη της ενεργοποιήσεως του ερωτικού τους στοιχείου.

Η τολμηρή επανάληψη του έρωτος στην ανθρώπινη ζωή είναι η χωροχρονική αναγέννηση εκ του θανάτου των ζωντανών νεκρών.

Βέβαια ο Κίρκεγκάρντ θίγει αριστοτεχνικώς το φιλοσοφικό ζήτημα του Χρόνου, όπου οι άνθρωποι προς το παρόν φαίνεται να είναι εν μέρει παγιδευμένοι.

Βέβαια, έχετε άραγε παρατηρήσει ότι κατά την χαραυγή τινός νέου έρωτα, ότι υφίσταται μιά ισχυρά αίσθηση, ότι ο χρόνος σταματά ή, ότι κυλά αργά, πάρα πολύ αργά;

Γιώτης Θάσιος

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ:
[1]. Σόρεν Κίρκεγκάρντ (Soren Kierkegaard), Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια: Σοφία Σκοπετέα, εκδόσεις: Παπαζήση, 1977, σελ. 9.